A van AARSCHOT

De stad van chocolade

De stad van chocolade, zo noemt Brigitte Raskin haar geboortestad en zo luidt de titel van een verhaal dat ze over Aarschot schreef voor de bundel Afscheid van steen. Het verhaal werd in 2004 heruitgegeven door de stad Aarschot, in een vormgeving van GAL & Nora Theys en met stadsfoto's van Edgard Alsteens.
Brigitte Raskin voegde voor de heruitgave een epiloog toe aan  De stad van chocolade:

Tien jaar later...

zomer 2004

Wanneer ik vandaag in Aarschot ben, herken ik de stad van mijn kinderjaren niet meer. Mijn verleden is er verbleekt, haar heden blaakt. Ik speel er geen rol meer.
In de kamers van het Gasthuis waar wij met de kabouters van de jeugdbeweging kerststukjes gingen opvoeren voor zieken en bejaarden, is nu de theaterzaal van het cultureel centrum ingebouwd.
De zeven Begijnhofhuisjes die in de Tweede Wereldoorlog overeind bleven maar daarna vervielen tot een troosteloze staat, kwamen als herboren tevoorschijn uit hun restauratie. Ik heb overwogen om een van de huisjes te huren, maar zag me daar al zitten - als een restbewoner uit de tijd van verval waarachter een punt is gezet.

Ik verouder, Aarschot verjongt. Aan een mens is een leven, aan een plaats de oneinigheid gegeven, en een stad bezit bovendien het privilegie dat ze keer op keer kan herbeginnen.
Het Begijnhofhuisje dat vroeger het snoepwinkeltje van Berre en Mathilleke was, is nu het restaurant 'De gelofte' – een ideaal compromis tussen wat op die plek in de loop van de jaren is vergaan en wat er is blijven bestaan.

De tijd dat Aarschot na een Kwaeden Tyd zijn gehavende monumenten afbrak en tabula rasa maakte, schijnt voorbij. Wat vroeger puin was dat werd opgeruimd, is vandaag erfgoed dat wordt bewaard.
De 's Hertogenmolens zijn alvast tegen verdere aftakeling gepantserd en worden ooit ook gerestaureerd. Op de dag dat het reuzengebouw wordt heringehuldigd, zal het groot feest zijn in de stad, en 's avonds vuurwerk. Ik weet al waar ik dan wil staan: op het eind van de Demerstraat aan het water. Daar kan ik tegelijk naar het vuurwerk en de stad kijken, zal ik zien hoe de 's Hertogenmolens en de Onze-Lieve-Vrouwekerk zich donker in de kleurige hemel aftekenen. De skyline van Aarschot zal als vanouds zijn en mijn stad zal nadat ook ik ben vergaan gewoon voortbestaan.

“Want de verteller zet een waar verhaal graag naar zijn hand.”

Brigitte Raskin