Brigitte Raskin

De actualiteit van Johan Anthierens

‘De staat Israël is een terroristische natie die van het Machtige Rijke Westen dood mag uitzaaien, gebieden inpikken, burgemeesters dynamiteren, mensenrechten mitrailleren. Tenzij wij bij VN-besluit vastleggen dat Palestijnen geen mensen zijn (Palestijnen hebben geen rechten, het is dus twijfelachtig of zij mensen zijn).’ Dit staat te lezen in de kroniek ‘Getuigschrift’ van Johan Anthierens in ‘De Zwijger’ van 28 april 1982, op een moment dat Israël (ook toen) zijn buurland Libanon teisterde, een zoveelste statie in het Palestijnse lijdensverhaal. Anthierens (1937-2000) is er niet meer, in maart volgend jaar is hij vijfentwintig jaar dood. Zijn proza is wel levendiger en soms actueler dan ooit. Brigitte Raskin schreef recent voor de DEVB, alias de digitale Encyclopedie van de Vlaamse beweging, het lemma dat aan Anthierens is gewijd. Eerder stelde zij uit zijn diverse werk de bloemlezingen ‘Leve mij’ en ‘Ooggetuige’ samen en Raskin geeft ook lezingen over de rebelse man en meester van het vrije woord. Ze vertelt over zijn leven, leest voor uit artikels, columns en brieven. Een eerbetoon aan een onvergetelijke mooischrijver en geëngageerde Vlaming.

De tijd dringt

Niet zijzelf, maar hun klein- en achterkleinkinderen zullen de klimaatverandering aan den lijve ondervinden, vrezen de Grootouders voor het Klimaat terecht. De tijd dringt, betogen zij nu in een brievenboek dat is samengesteld door hun voortrekkers Bernard Hubeau en Marc Cabus. Ze schreven de brieven naar hun kleinkinderen, de jongeren van vandaag, politici of andere geadresseerden naar hun keuze. Brigitte Raskin is ambassadeur van GvK en schreef haar brief aan haar generatiegenoten, de 68’ers.